Ben bir garip çobanım Esgil çölünde (ŞİİR)

Ben bir garip çobanım Esgil çölünde 
Bir gara çaydanlığım bir de soğan ekmeğim durur heybemde.
Ağzım dilim gurur öyle yili estiğinde.
Gariplik yok ama mesleğimde.

Sol yanım hep buruk duruyor nedense.
Guşluk vaktiyle yatsı arası geçer günüm garadepede.
Adın yazılı duru yaslandığım gızılcık deyneğimde.
Goresim geldi gopuşarak sarılır mısın boynuma Esgile döndüğümde.

Yalnızım işte sırtımı Kelektömeğine yaslarım.
Gözüm dakılır duz gôlünde gara bir noktaya seslenirim.
Umut işte duz gölünde yelken açmış bir gemi beklerim.
Dertli dertli türkü çığırıp varlığımı belli iderim.
Duyulmayınca sesim dodağım çömbülder ağıdı salıvirim
Goresim geldi gopuşarak sarılır mısın boynuma Esgile döndüğümde.

Çizmelerim yırtılmış duz alır ayağıma.
Ama isyan iddirmez inadına ismini yazarım çölün çamuruna.                                                                      Şu gındıralar mı engel bana gelen yollarına.
Hele bir bakâle senin için açılan kollarıma.
Goresim geldi bee.gopuşarak sarılırmısın boynuma esgile döndüğümde.

Bazen yağmur bazen dolu yağar kepenek altına saklanırım.
Belki goyunsu goyunsu kokarım.
Ama mecburum, sıcaktan bunalan goyunları gırkarım.
Belki bazen bu candan bende bıkarım.
Ama isyan etmem ALLAH'A beni böyle seveni ararım.
Çok özledim bee.gopuşarak sarılır mısın boynuma Esgile döndüğümde.

Eğer birgün eşeğimin üstünde cansız dönersem.
Esgil alışır belki garip çobanın yokluğuna.
Sen sarılıp ağlar mısın garadepeye iz bırakmış ayaklarıma.
Yırtık çizmemde gelen duzu alıp basar mısın açılan yarana.
Yok be gülüm bayramdan bayrama gel yeter garip çoban mezarına.