Dede'ye olan özlem anca böyle anlatılır

28.03.2014 sabahı aldığım o büyük acı haberin, ailemizin ulu çınarı dedemin vefatının 1. yılı. Ne acına katlanabildik, ne de yokluğuna alışabildik. Telefon rehberindeki ismini bile değiştirmek çok zor oldu benim için. İlk başlarda acının tazeliği ile fark edemiyor insan, ancak zaman geçip acı soğuyunca yokluğun hissedilmeye başlıyor. Sanki her an arayacakmışın gibi geldi aylarca. Tabi alışmak kolay olmuyor. Her gün ararken birden telefonların kesilmesi zor geliyor insana.

Hayatımda gördüğüm en cömert, en sözü özü bir insanlardan birisiydin. Eli açık olmayı senden öğrendik. İnsanların yüzüne söyleyemediğin bir şeyi arkasından da söylemezdin. Yani yüzüne karşı ne isen bir kişinin arkasından da o idin. Haksızlığa gelemezdin, galiba bu huyum sana çekmiş. Ne de olsa ilk ismindim ben senin. Mahallede, ailede yardım etmediğin kimse kalmamıştır.