Kore Gazisi Ahmet Çakmak'ın Yaşam Mücadelesi

Memleketi Aksaray’dan 1950 yılında Kore Savaşı'na giden 82 yaşındaki Ahmete Çakmak, 10 yıl önce taşındığı Antalya’da eşi ve torunu ile hayat müdacelesi veriyor. Eşi 60 yaşındaki Şekire Çakmak ve torunu 16 yaşındaki Özlem Çakmak ile yaşayan Gazi Çakmak, 570 TL şeref aylığı ile geçinmeye çalışıyor. Üç odalı müstakil evlerine aylık 250 lira kira ödediğini anlatan Gazi Çakmak, 41 yıllık hayat arkadaşı Şekire Çakmak’tan bir erkek evlat ve 5 torun sahibi olduğunu söyledi.

100 YIL GEÇSE UNUTMAYACAĞIM

Aksaray’dan piyade er olarak Kore’ye gittiğini hatırlatan Çakmak, “Ben makineli tüfek nişancısıydım. Harp ettik. Yaklaşık 2 ay orada kaldım. Orada ölen insanları gördükçe içim yandı. Suçsuz, günahsız insanları öldürdük. Değil 60 sene üzerinden 100 senede geçse bu acıyı unutamam” dedi. O günleri hatırladıkça gözleri dolan Gazi Çakmak, televizyonda şehit haberlerini gördükçe çok üzüldüğünü de sözlerine ekledi.

GEÇİNEMİYORUZ

Gazi Ahmet Çakmak’ın hayat arkadaşı Şekire Çakmak ise, "570 TL şeref aylığı alıyoruz. En azından asgari ücret olsa ona da yeter diyeceğiz. Bu maaşla geçinemiyoruz. Evimiz kira, başka gelirimiz yok. Ben çalışmak istiyorum ama tansiyon hastasıyım. Yanımızda torunumuz var. Onu da okutmak istiyoruz ama olmuyor. Maaşı okul masrafına ayırsam, eşime bakamayacağım. En azından torunumun da okumasını istiyorum. Bizim maddi imkanımız el vermiyor. 2 yıldır okula gönderemiyoruz. Oğlumun 4 çocuğu daha var o da okutamıyor" dedi.

BİZİ BİR KÖŞEYE ATTILAR

Markete pazara gittiğinde eksiklerini alamadığını söyleyen Şekire Çakmak, "Birini alırsak beşini alamıyoruz. Ramazan Bayramı da yaklaşıyor. Hiçbir şey alamadık evimize. Eşime bir gömlek dahi alamadım. Çünkü maaşı yetiştiremiyorum. Bu gaziler Türkiye için savaştı. Hiç olmazlarsa senede bir kez bizleri ziyaret etsinler. Bir köşeye attılar bizi. Bizi görmezlikten geliyorlar” diye konuştu.

ÖĞRETMEN OLMAK İSTİYORUM

Babasının ve dedesinin maddi durumu yetersiz olduğu orta öğreniminde devam edemeyen torun Özlem Çakmak ise, “Dedemin parası olsa beni okuturdu. Yine de ben elimden geldiği kadar dedemle ilgileniyorum. Onun anlattıklarını duydukça hüzünleniyorum. Orada çok zor günler yaşamış. Babam diğer 4 kardeşime zor bakıyor. Dedemin de parası olmadığı için okuluma devam edemedim. Okumayı istiyorum ama maddi gücümüz yetmiyor. Okula devam edersem öğretmen olmak istiyorum” diye konuştu.