Panpiş'ten çok konuşulacak analiz! Kadına şiddetin şifreleri!

Kadına şiddet sadece dayak değildir, ey gaflet içinde olanlar..

Kadına şiddet özgürlüğünün kısıtlanmasıdır, mahalle baskıdır,

Üzerine çocukluktan itibaren yüklenen kızlık zarı saçmalığıdır.

Evlenmeden baba baskısı, evlendikten sonra koca baskıdır,

Bir çok kadın hayatını yaşayamadan, hayatın tadına varmadan bu dünyada göçüp gider,

Kadınlara gönüllerince kahkaha atmak bile yasaktır, çünkü fazla gülerseniz hafif kadın olursunuz..

Her zaman derli toplu olmak zorundasınız..

Sonra ne olur biliyor musunuz?

Baskıyla yaşayan bu kadınlar, mutsuz ve umutsuz ev kadınlarına dönüşür..

Peki ne zaman değişir bu kader?

Değişeceğini pek sanmıyorum, en azından bir yüzyıl daha değişmez,

Bütün üçüncü sayfa haberlerindeki kadına şiddetin alt yapıları bundan ibarettir,

Erkek kadına hükmetmeye aılışk büyümüştür, canı isteyince döver, isteyince söver, hatta isterse bıcaklar, vurur, öldürür... Çünkü hakkıdır, çünkü bu şekilde büyütülmüştür..

Eee... biraz da kadınlara gelelim,

Kadın da çanak tutar bütün bu olanlara, hep boyun eğer, zarif ve kibar erkek sevmez,

İlla ki maço olacak, kadının kılığına kıyafetine karışacak, kıskanacak, neredesin diyecek, hesap soracak, yani kadında da suç var erkek egemenliğini kesinlikle ister hayatında..

Oysa ki erkek nazik olmalı, sevecen olmalı ve anlayışlı olmalıdır.

Ama bu azınlıkta olan anlayışlı erkek grubu bu sınavdan geçemez, kadına "hött" demeyen erkek sınıfta kalır..

Kadın, çile çektiren erkek sever, aramayan sormayan, aldatan, kaba saba erkek sever,

Şimdi bu yazıyı okuyan hiçbir kadın itiraz edemez bu yazdıklarıma..

Çünkü bu kaçınılmaz bir durumdur.

Mutluluk sadece hoşgörüde vardır, erkek seçiminizde nazik olanı, işinize karışmayanı tercih edin, bırakın kılıbık desinler, çünkü kılıbık erkek mutlu eden erkektir..

Şiddete eğimli olan, hele ki kadına şiddete meyilli olan, ruh sağlığı bozuk olan demektir ki bu ilk başlarda size çekici gelse de, sonu çok ağır olacaktır..

Ne istediğini bilmeyen erkek sizi hiç birzaman mutlu edemez..

Özellikle bizim toplumumuzun insanlarında aşırı bir gerginlik sözkonusudur.

Ben ülkem adına çok üzülüyorum,

ne kadar çabuk kırıyoruz birbirimizi, ne kadar kabayız bu konuda,

Oysa ki Mevlana bizim ülkemizde yaşamıştır, Nasrettin Hoca gibi değerli, sevecen insanlar bizim ülkemizde yaşamıştır.

Neden bu kadar öfkeli ve sevgisiz bir toplumuz bilmiyorum ve çok üzülüyorum..

Bence toplum olarak, toplu terapi görmeliyiz..

Yani bu ilkokula gitmek kadar mecburi bir kural olamalı, çünkü buna çok ihtiyacımız var.

Belki o zaman bu öfkeli halimizden kurtuluruz...

Sevgilerimle..

Hilal Cebeci... Medyafaresi