Bir yazımda artık turizmle ilgi yazı yazmam demiştim, bu yazıma sitem edenler oldu. Sitem edenlerin sözü ise, “ sizde yazmayı bırakacaksınız da bu ili kim tanıtacak” oldu. Ama bu yazımda Aksaray turizmini övmeyeceğim,  hala nerelerde emeklediğimizi gözler önüne sereceğim.

      Pazartesi meslektaşım olan ve bir vesile ile tanıştığım senarist yazar Gevher Demirkaya Aktaş ilimizde idi. Ben kendisini kısa zaman içinde tanıdım, Kayseri ve Nevşehir illerine zaman zaman gitmesi dolayısı ile dönüşte ilimize uğrayıp ziyaret etmesini teklif ettim.

        Kendisi “ilimiz sınırlarından defalarca geçtiğini ama nedense ziyaret düşünmediğini, ya da bilmiyorum çok tanımadığım küçük bir yer olarak görüp önemsemediğini” söyledi.

       Nevşehir dönüşü Pazartesi günü ilimize gelerek kendisini misafir ettim ve gazetemiz sahibi Ali Südemen beyle de tanıştırdım. Önce il merkezindeki tarihi yelerimizi kendisine gezdirdim. Sonra il merkezi dışındaki tarihi ve turistik yerlerimizi gezdirdim. Akşamüstü bir pastanede oturarak salep içip sohbet ettik.

       Kendisi bana üzerinde bulunan “ Dinmeyen Acı Kafkasya” ve “ Sara Ahiska’da bir Ermeni Gelini” isimli kitaplarını imzalayarak takdim ettiler. Kendiside aslen Ardahanlı olması nedeni ile köken olarak Ahiska Türkler inden olduğunu ve 30 yıldır Ankara da yaşadığını anlattı.

       Bende kendisine “ 10 Bin Yıllık Tarihi kent Aksaray ” isimli kitabımı ve en son piyasaya çıkan,” Bizim Aynadan Yansıyanlar” kitabımı imzalayarak verdim. Aksaray tarihi kitabıma kısaca bir göz attı, arka kısmındaki sponsorlara baktı ve bana sordu, “ bu eseri hazırlarken kimse destek olmadı mı? Bu büyük emek isteyen ve masraflı bir çalışma, bir yerlerden destek almadan hazırlamak büyük cesaret işi, hem de renkli bir baskı” dedi.

       Bende hazırlama aşamasında kimsenin destek olmadığını ve görüşmek için gittiğimde de kabul bile görmediğimi, ama buna rağmen azim ve şevkle ancak bu kadar bir çalışma yapabildiğimi ve Yeni Aksaray matbaası sahibi Ali bey dışında bir destek almadım. Kitap çıktıktan sonra bazı dost ve tanıdık kurum ve kuruluşlarımızın idarecileri kitap alarak destek oldular” dedim.

      Gevher hanım, böyle bir çalışmanın içindeki sponsorları görür görmez mesleği gereği hemen destek görmediğimi tahmin ederek bunu sordu bana. Hatta “ senin bu kitabin da olmasa idi Aksaray hakkında nasıl bilgilenecektim. Bu ziyaretimde gördüm ki, Aksaray gezilmeye ve görülmeye değer bir şehir. Her yerinde bir Selçuklu eseri, Roma ve Bizans kalıntılarını görmeniz mümkün. Ben Ankara da yaşıyorum inanın burasının bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum.

       “ hadi ilçe iken imkânlarınız yoktu, 20 yıllık ilsiniz, her imkânınız var ben bile anadoludayım her yıl Nevşehir’e gidiyorum bir gün olsun siz olmasanız Aksaray Aklımın ucundan geçmedi. Bu kadar tarih Nevşehir’de yok. Kapadokya burada o kadar olmasa da buram buram kokan tarihi eserleriniz var. Ben daha önceleri Ihlara vadisine geldim, arka taraftan getirip götürdüler burasının Aksaray’a ait olduğunu bile söylemediler. Şimdi öğrendim hayretler, içinde kaldım, bir Güzelyurt bile Ihlara dan geride nasıl olurda burası Nevşehir’in bir bölgesi olarak tanıtılır?

      Üstelik Ihlara vadisindeki kanya’nın bulunduğu kasaba Aksaray’ın bir ilçesinin kasabası. Çok şaşırdım ne turizminize ne de tarihinize sahip çıkmışınız. Ben buradan gidince birçok yerde bunu anlatacağım ve Aksaray’ın güzelliklerini duyuracağım. İstanbul Aksaray’ın buradan gittiğini sizin eserinizde görünce öğrendim, bir darphanenin oluşu çok enteresan. Güzel bir şehir, yaza yeniden gelip birkaç gün kalarak daha geniş çaplı gezmeyi düşünüyorum, ama ne olur yeterli bir tanıtımla bu güzel şirin Aksaray’ı tanıtın” dedi.

       Ben bu güzel söz üzerine bir şey eklemeyeceğim. Neden turizm lafı etmek istemediğimi herhalde Gevher Hanım anlatmış oldu. Tanıtım konusuna ağırlık vermeyenlerin kulakları çınlasın.