Yıllar yılı babası eski tıraş makinesiyle tıraş etmişti onu. Babası tıraş için soru sormaz, hep üç numaraya verirdi. Yusuf, yağlanmamış makinenin dişlisine takılan saçının acısından ayak parmaklarının ucuna basarak biraz yukarı kalkar, bu acıya bir son vermek ister, fakat kurdu gören koyunun beğirmeyi kesmesi gibi gıkını bile çıkaramazdı. Babasının elinin ağır olduğu tüm kardeşler tarafından anlatıla gelen bir şeydi. Yusuf, henüz dirgeni yememişti.

Diğer kardeşleri arasında tıraşlarında yerlerinde durmayanların karşılaştıkları acı tablo onu ürkütmüştü. Saçı başı birbirine girinceye, hatta müdür yardımcısı gelip de saçının ön kısmından bir tutam keserek eline verinceye kadar tıraş olmak istemezdi bu yüzden.

Yıllar geçmiş, artık liseli olmuştu ve ilçeye gidip adam akıllı tıraş olmak istemişti.

Berber Bayram, Yusuf’un abisinin tanıdığı olduğundan, onda tıraş olmak niyetindeydi.

Berber dükkânının yanı başında bulunan markette çalışan abisinin de aralarında bulunduğu birkaç genç, Berber Bayram’la çok samimiydiler. Yusuf’a komplo kurmuşlardı. Önce Bayram Usta “Çok yoğunum.” deyip işi çırağı Hasan’a havale etti. Yusuf, Hasan gibi işe yeni başlamış acemi bir çırakta tıraş olmak istememiş, fakat zoraki kabul etmişti.

Aslında Hasan çok yetenekli bir çocuktu ve yaptığı tıraş kusursuzdu.

Esnafın tamamı Yusuf’a tıraşının çok kötü olduğunu söylemek üzere sıkı sıkı tembihlenmişti.

Plan şaşmamış ve Yusuf’u gören herkes ona sanki o hayvanat bahçesinden kaçmış bir hayvanmış gibi garip garip bakıyor ve tıraşının çok komik olduğunu söyleyerek gülüyordu.

Yusuf sinirinden ağlıyor, titreyen dudaklarını kontrol etmekte zorlanıyordu.

İyiden iyiye asabı bozulan Yusuf, Çırak Hasan’a çok kızmış ve onu pataklamak istemişti. Araya giren komşular sayesinde dayaktan kurtulan çırak Hasan ve oradakiler, bunun bir şaka olduğunu söyleseler de, Yusuf için berber koltuğundaki ilk tıraş da daha öncekiler gibi bir kâbusa dönüşmüştü.