İşte Aksaray Üniversitesi’nin başında da aynı duyarlılıkta yaklaşan bir ismin olduğundan hiç şüphem yok. Aksaray Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Mustafa Acar’ın, geçtiğimiz hafta üniversite de bir Doktor’a yapılan saldırıya ilişkin çıkıp basının önünde özür dilemesi onun bu bilimselliğinin yanında mütevazılığının da bir göstergesi olsa gerek.

Ancak Rektör Bey’in bir açıklamasını oldukça yadırgadım.

Şereflikoçhisar Belediyesi tarafından organize edilen öğrencilerle kaynaşma yemeğine katılan Rektör Acar’ın buradaki açıklamaları, aynı mağduriyeti üniversite yıllarında yaşamış birisi olarak beni ziyadesi ile üzdü.

Neydi o mağduriyete sebep olan unsur. “ "Binası olmayan yere fakülte açmak”

Rektör Bey toplantıda “Binası ve yurt binası olmayan Şereflikoçhisar’a fakülte açtıkları ile övünüyordu!

Gerçekten ne kadar üzülecek bir durum.

Binası olmayan bir okul.

Peki binası olmayan yerin hocası olur mu?

Eğitimle ilgili yeterli materyal olur mu?

Fiziksel altyapı olur mu?

O okulda ders olur mu?

O okula binbir hevesle okumaya gelen çocukta bir heyecan kalır mı?

Okulda okuyanlar yeterli donanıma sahip olur mu?

Herhalde bu soruların sayısını onlarca çoğaltabiliriz.

Ve hepsine tek bir cevap yeter HAYIR!

Keşke rektör bey öğrenciyi, müşteri olarak gören yerel yöneticilerin gözüyle değil de onları binbir zahmetle büyüten ve bugüne getiren annelerinin, babalarının gözleriyle görebilseydi.

Orada işlerini yoluna koyma derdinde olan esnaf yerine öğrencilerinin eğitim hayatında  harcadıkları çabaları göz önünde tutarak binası olmayan bir yere o okulu hiç açmasaydı. Açtıysa bile en azından bir siyasi gibi bununla övünmeseydi.

Evet Nasraddin Hoca’nın "damdan düşen yanıma gelsin" dediği hesap sevgili hocam binası olmayan okulda okumanın acısını yıllarca çeken birisi olarak lütfen bir daha binası olmayan yere okul açmayın orası Eskil bile olsa!