İsterseniz ben bir anımı anlatarak yazıma başlayayım, 1977 yıllarında Nevşehir’de İmam Hatip Lisesinde öğrenci iken Rahmetli Erbakan hoca Nevşehir’e gelmişti. O dönemlerde Adalet Partisi ile Milli Selamet Partisi nerede ise Nevşehir’de başa baş gidiyordu. Manevi söylemlerinden dolayı niye yalan söyleyeyim kendisine sempati duymamız nedeni ile mitingine katılmıştım.

Nur cemaatinin yurdunda kaldığım için bana kızmışlardı, cemaat o dönemde müthiş bir şekilde Demirel’i destekliyorlardı, zaman zaman Demirel’in mitinglerine de gidiyorduk. Yapılan teşvik ve yönlendirme ile istemeyerek de olsa bizde bir Demirel sempatizanlığı oluşmuştu. Bundan dolayı da okuldaki Milli Türk Talebe Birliğine mensup arkadaşlar her şeyimiz bir olmasına rağmen parti düşüncemizden dolayı beni dışlamaya çalışmışlardı.

Bu meslek dersi hocalarına da yansımış olmalı ki, okula başlamadan kuran ve Arapça okuyarak geldiğim halde zor kötek notumu beş alıyordum. Yılsonu bana oradan Aksaray’a naklen gelmek göründü ve Aksaray’a geldim. Baktım burada da aynı düşünceler, bu düşünce ta 80 ihtilalına kadar devam etti. İnançlarımız düşüncelerimiz bir olduğu halde bizi kazanma yerine dışlamaları Milli Selamet Partisini büyütmedi. Dindar insanları kazanamazsan sen kiminle iktidar olacaktın, tabanda bu dışlama ve yanlış bakış Rahmetliyi tek başına iktidara getirmedi.

Oldum olası inanın Demirel’i hiç sevmedim, ama sırf inat olsun diye dışlamanın verdiği kızgınlıkla belli bir yıl Demirelci olduk. Bugün bakıyorum dünün devrimcileri bile İslamcı olmuş Ak Partinin çatısının altında hizmet ediyor. Her kanattan insanlar bakıyorum burada yer alırken o günün particileri bir hafızı bile bünyelerine almaktan kaçınıp dışlıyorlardı.

Ama ben inanın rahmetliyi seviyordum ve daha sonraki dönemlerde kendisini destekledim de, davetli olmadığım halde geceye katıldım. Geriye bir baktım biz dışlayan mücahitlerin hepsi hayatta oldukları halde rahmetliye bir Fatiha okumaya bile gelmemişlerdi. Kulaklarınız çınlasın, onu belli bir süre menfaat için sevdiniz ama vefat edince unuttunuz, ama ben ona Fatiha okumaya gittim.

Genelde gençlerin doldurduğu salonda ilk önce dernek Başkanı Aktürk bir konuşma yaptı. Ardından eski Milli Nizam Partisi kurucusu Mehmet İnevi 1969 yıllarındaki geçen hatıralarını anlattı. Anadolu Gençlik Derneği Bölge Başkanı Bahri Kırışık hatıralarını anlattıktan sonra kürsüye Saadet Partisi Genel Başkan Yardımcısı İlyas Öngüç kürsüye geldi. Hocanın anılarını ve amacını anlatan Tongüç dinleyenleri geçmişe götürerek salondaki insanları duygulandırdı.

Burada en beğendiğim ve Rahmetlinin hayatını görüntülerle slâyt gösterisi ile izletirken salonu dolduran gençleri heyecanlandırıp coşturmaya yetti. Hocanın yemin görüntüsü ekrana gelince salondaki izleyicilerin tamamı tek bir ağızdan yemine iştirak ettiler.

Maneviyat inançlı nesil görüntülerini görünce aklıma bir anım geldi. Nevşehir İmam Hatip Lisesinden Aksaray İmam Hatip Lisesine nakil yaptırmıştım. Rahmetli babam çarşıda bana okul giysisi aırken eski öğretmen arkadaşı rahmetli Kuddüsi Baylan denk geldi. Babam İvriz Okulu mezunu olması nedeni ile iyi bir klasik halk partili idi. Baylan babama sordu, “ Erdoğan’ı nerede okutuyorsun” dedi. Babamda, “ İmam Hatip de okuyor” dedi.

Baylan hocam buz kesti, “ ne demek hocam biz bu okullara karşı değilmiyiz, bu okulda okuyanlar tamamen Erbakancı oluyor” dedi. Babam çok sinirlenmiş olmalı ki, “ ya biz dinsizmiyiz, bu okullara karşıysak ben bugünden itibaren partimi bırakıyorum” dedi. İnanın babam o günden sonra 1980 ihtilalına kadar Erbakan hocacı idi. Daha sonra Özal’ı desteklemişti.

Kısaca şunu demek istiyorum, rahmetli yarım asırlık siyasette tek başına bir iktidar göremedi. Ama koalisyonda olsa bir döneme damgasını vurdu, ağır sanayiyi başlattı, ilimizde Mercedes Benz onun eseri. Ama inanıyorum ki, yetiştirdiği birçok talebeleri şuanda ülkeye hizmet ediyorlar. Rahmetliyi vefatının ölüm yılı nedeni ile bir kez daha yad ediyor Allahtan rahmet diliyorum.