Ama onun ölümü gerçekten çok erken oldu.

Teyzemin oğlu ağabeyim Zeki Çakın’ı geçtiğimiz hafta kaybettik, Allah rahmet eylesin.

Büyük bir hevesle büyüttüğü, okuttuğu iki oğlunun mürüvvetini göremeden, o çalışkan kişiliği ile daha yapacak çok işi varken bir sabah ansızın aramızdan çekip gitti.

Onun o ani ölüm haberini alınca kendimi sorguladım, derin bir muhasebeye daldım.

Bizler çevremizdeki insanlarla ne kadar diyalog halinde oluyoruz. Birimizin sıkıntısı olduğunda kaç kişi koşuyor, birbirimize derdimizi soruyoruz. Bizim İslamiyet anlayışımız birbirimiz ölümünü duyunca ahlar vahlar ile sınırlı olmamalı.

İşte çevremizde okuyan bir çocuğa babası dışında kaçımız harçlık veriyor?

Evlenecek birisine bir ihtiyacınız var mı diye kaçımız samimi bir şekilde soruyoruz?

Borcu olan birisinin kaçımız borcunu ödemesi noktasında kolaylaştıran oluyoruz?

Bir diğer husus….

Teknoloji ve sağlık hizmetlerindeki iyileştirme tedavi açısından insan ömrünün uzamasına katkı sağlayabilir, ancak yoğun ve stresli iş ortamında koşuşturmalar ve ürünlerdeki yapaylık, çevresel kirlenmelerden olsa gerek gerçekten insan ömrü kısalıyor.

Belki de bu noktada çağımızın iki kabusu kanser ve kalp krizleri…

Zeki ağabeyimi o kar yağışları altında henüz 50 yaşında toprağa verirken Bayramdüğün mezarlığında yatan dede ve nineleri ile onun ölüm yaşı arasındaki korkunç fark bu tezi güçlendirir mahiyette sanki.

Bir dedesi 90’ını devirmiş göçmüş.

Diğer dede ve nineleri ise 80’ini…. (Allah hepsine rahmet eylesin).

Buda belki de ifade ettiğim gibi aşırı stres içinde ve doğal beslenmeden uzaklaşıldıkça sağlık açısından problemlerin baş göstereceğinin somut göstergesi sanki.

Geçtiğimiz günlerde bir doktorun söylediği oldukça dikkat çekiciydi.

“20 sene önce bir hasta kalp şikayetinden geldiği zaman eğer yaşı 30’un altındaysa ve kronik bir rahatsızlığı yoksa şikayeti dikkate bile alınmazdı ama günümüzde 15-20 yaşında insanlar kalp krizi geçiriyor.”

Evet GDO, gübre, yapaylık derken olan insanlara oluyor.